Ewangelie świadczą o tym, że Chrystus wielką troską otaczał chorych w ich potrzebach cielesnych i duchowych oraz, że to samo polecił czynić swoim wiernym.
Szczególnym wyrazem troski jest ustanowiony przez Niego, a ogłoszony w Liście św. Jakuba sakrament namaszczenia, którego Kościół udziela swoim członkom przez namaszczenie i modlitwę kapłanów, polecając chorych cierpiącemu i uwielbionemu Panu, bu ich dźwignął i zbawił.

Człowiek niebezpiecznie chory potrzebuje szczególnej łaski Bożej, aby pod wpływem lęku nie upadł na duchu i podlegając pokusom, nie zachwiał się w wierze. Dlatego Chrystus w sakramencie namaszczenia daje swoim wiernym, dotkniętym chorobą, potężną moc i obronę.

Rodziny pragnące zaprosić kapłana do swojego domu w celu udzielenia tego sakramentu choremu, mogą to uczynić w kancelarii parafialnej, lub w każdej chwili przy furcie klasztornej, czy telefonicznie.

W pokoju chorego należy przygotować stolik przykryty białym obrusem, gdzie kapłan postawi Najświętszy Sakrament. Na stoliku powinny znajdować się również krzyżyk i świeca, a także – w razie potrzeby – szklanka z wodą, by chory mógł popić Komunię św.

 
Członkowie rodziny obecni w domu powinni uczestniczyć w obrzędzie, opuszczając pokój chorego tylko na czas spowiedzi świętej.